2. Przeznaczenie dopuszczalne
Określa uzupełniającą funkcję w obszarze planu. Często pojawia się zapis o maksymalnej dopuszczalnej powierzchni obiektów zaliczanych do funkcji dopuszczalnej.
Pułapka nr 1 polega na rozbieżności w interpretacji prostych w założeniu przepisów. Katalogi funkcji bywają niejasne, niepełne i niedoprecyzowane, ich definicje niejednoznaczne i nieujęte w zapisach planu.
 |
| Budynek Szkoły Podstawowej Bibice k/Krakowa projekt W2 Architekci |
3. Wskaźnik powierzchni zabudowy
Jeden z najważniejszych parametrów podlegających analizie. Pomimo prostej zasady obliczeń jest on źródłem nieustających i licznych błędów skutkujących niewłaściwą oceną maksymalnej dopuszczalnej powierzchni obiektów budowlanych. Błędy nie polegają na niewłaściwej interpretacji zapisów planu, a na nieuwzględnieniu w tej kalkulacji zagadnień architektoniczno – budowlanych oraz zapisów innych aktów prawnych.
Najczęściej wartość maksymalnej powierzchni zabudowy jest określana wskaźnikiem procentowym. Zatem inwestorzy zwykli stosować prostą matematykę w celu dokonania obliczeń. Idąc tym tropem formułujemy równanie:
Gdzie:
Pz - Oczekiwana maksymalna powierzchnia zabudowy
Pd - Powierzchnia działki budowlanej
Wz – Wskaźnik procentowy określony w planie.
W dalszych rozważaniach posłużymy się przykładowymi wartościami, które unaocznią skalę popełnianych błędów, i tak:
Pd = 10 arów = 1000 m2.
Wz = 30%
Teoretycznie Inwestor chce wybudować mały budynek usługowy w celu prowadzenia nieokreślonej działalności usługowej. Przykładowe rozmiary działki 25 x 40 m.
Podczas zakupu działki Inwestor został zapewniony przez pośrednika nieruchomości, że będzie mógł wybudować obiekt o powierzchni zabudowy 300 m2 wynikającej z przeliczenia wzoru matematycznego.
W następnym odcinku dokonamy szczegółowej analizy przypadku.
W2 Architekci Piotr Wiśniewski, architekt
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz